Zorgverlening op maat

Zorgverlening is het geven van zorg en/of de levering van voorzieningen, en alles wat met het proces van zorgverlening te maken heeft. Onder de eerste lijn  wordt de basisgezondheidszorg verstaan die buiten de muren van een ziekenhuis aan een zorgbehoevende verstrekt wordt. Het betreft dus de zorgen verschaft door een huisarts, verpleegkundige, kinesist, tandarts,... Bij Thuisverpleging Temse kan je terecht voor verzorging en verpleging thuis: o.a. : hulp bij douchen, opstaan uit bed en eten. Of verzorging van een wond, stomazorg en injecties geven,  hulp bij de administratie, leren om het huishouden zelf te doen of samen werken aan meer sociale contacten, Andere zorgverleners bieden bijvoorbeeld ook schoonmaken, opruimen, koken en de was doen.

Zorgverlening Beveren (Waas)

Daarnaast fungeert de internist als consulent voor andere disciplines. Van de internist wordt deskundigheid verwacht op het gebied van de pre-, peri- en postoperatieve zorg - Zorgverlening Sint-Gillis-Waas (Thuisverpleging Windham). Vrijwel alle specialisten maken gebruik van de internist als consulent. Internisten kunnen zich toespitsen op een aandachtsgebied. Afhankelijk van de setting waarin wordt gewerkt, kiezen maatschapstafleden voor een zekere differentiatie, voor concentratie en extra deskundigheid op een bepaald onderdeel van de interne geneeskunde.

Patiënten met bepaalde aandoeningen worden geclusterd bij bepaalde internisten die op dat terrein extra kennis en kunde hebben vergaard en deze ook bijhouden - Thuisverpleging Puurs. De internist met aandachtsgebied blijft het vak generalistisch uitoefenen, en beschikt over een kern van kennis en vaardigheden die haar in staat stellen zorg te dragen voor ‘de patiënt als geheel’ (NIV, 2000).

De pathofysiologie, klinische presentatie, de diagnostiek, therapie en voortgezette begeleiding bij deze patiënten kan door iedere generalistische internist behandeld worden. Van voortgezette begeleiding van patiënten met diabetes insipidus wordt aangegeven dat dit door, of in samenwerking met, een internist met aandachtsgebied endocrinologie en stofwisselingsziekten dient te gebeuren. Zoals vermeld zijn de begintermen van de opleiding tot internist de eindtermen van de artsenopleiding in het algemeen.

Bij het medisch handelen worden de eigen grenzen in acht genomen, bepaald door opleiding en ervaring. Geriater Ook het functieprofiel van een geriater staat niet als dusdanig omschreven - Zorgverlening Weert. Derhalve zijn de opleidingseisen en eindtermen voor de opleiding tot geriater gebruikt om een visie te kunnen geven op de invulling van deze functie.

De opleiding begint met een vooropleiding inwendige geneeskunde van twee jaar. Zorgverlening Sint-Gillis-Waas. In deze periode van twee jaar kan een stageduur van maximaal zes maanden besteed worden aan één van de volgende vakgebieden: gastro-enterologie, reumatologie, cardiologie, longziekten, één van de erkende aandachtsgebieden van de inwendige geneeskunde of een wetenschappelijke stage (KNMG, 2000).

De volgorde van de opleidingsonderdelen in het academisch/ niet-academische ziekenhuis en het psychiatrisch ziekenhuis/ niet-academisch ziekenhuis ligt niet vast; • in de opleidingsperiode klinische geriatrie kan een stage van drie tot zes maanden worden opgenomen in een van één van de volgende vakgebieden: neurologie, verpleeghuiskunde, psychiatrie, sociale geriatrie, revalidatiegeneeskunde dan wel een wetenschappelijke stage.

Zorgverlening Daknam

De geriater ontleent zijn expertise aan ervaring met problemen die behalve somatische ook belangrijke psychische en sociale aspecten hebben. Daardoor bestaat een belangrijk gemeenschappelijk grensgebied tussen interne geneeskunde en geriatrie (NIV, 2000). 3. 4 Engelse termen Het idee voor het inzetten van een verpleegkundige in de huisartspraktijk is afkomstig uit Engeland.

De ‘practice nurse’ is in dienst van de huisarts. Palliatieve zorg Bornem. Er is een grote variatie in de werkzaamheden van de ‘practice nurse’. Veel ‘practice nurses’ verrichten taken op het gebied van anamnese, diagnose en behandeling volgens protocol, verwijzing naar de huisarts van patiënten, bijdragen aan screeningprogramma’s verwijzing naar andere verpleegkundige diensten, voorschrijven van recepten volgens protocol en het afleggen van een eerste huisbezoek ter controle.

In Nederland verricht de praktijkassistente voor een deel werkzaamheden die in Engeland door de ‘practice nurse’ worden verricht (Welling et al., 1997) (Huishoudhulp zorgverlening). Daarnaast kent men in Engeland ook de ‘attached nurse’. Deze verpleegkundige is in dienst van de District Health Authorities en gelieerd aan de huisartspraktijk. De ‘attached nurse’ houdt soms ook spreekuur in de huisartspraktijk, maar hij is vooral betrokken bij zorgactiviteiten bij cliënten thuis.

Hij kan hierbij ten alle tijden terugvallen op de huisarts, die overigens ook de recepten uitschrijft (Reveley, 1998). In de Verenigde Staten fungeert de ‘nurse practitioner’ als een surrogaat arts in gebieden met een tekort aan huisartsen. Hij heeft een grote zelfstandigheid en ook vaak een aanvullende opleiding gevolgd (Welling et al.,1997).

Hij beoordeelt ook of meer informatie nodig is bij patiënten en ontwikkelt zorg die toegesneden is op de individuele patiënt. Daarnaast werkt hij samen met onderzoekers en implementeert onderzoeksbevindingen in de praktijk. De enrolled nurse verleent zorg aan individuele patiënten met een goed gedefinieerde en niet-complexe zorgvraag (Jansen et al., 1996).

29 4 Samenwerkingsmodellen in Nederland De gezondheidszorg wordt steeds meer gekenmerkt door een proces van verdergaande specialisatie en differentiatie. Zowel binnen de geneeskunde als binnen de verpleging en verzorging is een sterke mate van specialisatie doorgedrongen (Verpleegkundige zorgverlening aan ouderen). Door de voortgaande technologie hoeft bepaalde zorg niet meer in het ziekenhuis plaats te vinden of wordt de opnameduur korter.

Hulp- En Zorgverlening

Afhankelijk van de problematiek verschuift de zorg van het ziekenhuis naar de polikliniek of naar transmurale of extramurale settings en waar mogelijk van hoger opgeleide naar lager opgeleide disciplines (Frederix, 1998). Deze verschuiving leidt tot nieuwe functies in de zorg met een andere verdeling van taken tussen de disciplines. Dit vereist andere manieren van samenwerken.

4. 1 Samenwerkingsverbanden in de huisartspraktijk In de literatuur zijn verscheidene modellen van samenwerking met de wijkverpleegkundige in de huisartspraktijk gevonden (Zorgverlening Elversele). Deze verschillende modellen impliceren ook een andere inhoud van samenwerking en zijn hieronder kort beschreven. 4. 1.1 Samenwerkingsmodellen tussen wijkverpleegkundige en huisarts Aan de samenwerking tussen de wijkverpleegkundige en de huisarts kan op verschillende manieren vorm en inhoud gegeven worden.

De huisarts kan een specifiek huisbezoek door de wijkverpleegkundige met aandachtsgebied aanvragen bij het regionaal indicatieorgaan (RIO). De wijkverpleegkundige kan in het kader van ouderenzorg omwille van een specifieke zorgvraag van de huisarts op huisbezoek gaan. De inzet van een wijkverpleegkundige voor een specifieke zorgvraag, kan leiden tot extra informatie voor de huisarts over de gezondheid en het functioneren van de oudere cliënt (Stalenhoef et al., 1996) - Zorgverlening in de thuiszorg.

Gezondheidscentra zijn multidisciplinaire samenwerkingsverbanden van tenminste één huisarts, één wijkverpleegkundige en één algemeen maatschappelijk werker met gemeenschappelijke huisvesting. Daarnaast zijn er hometeams waarin de zojuist genoemde disciplines ook samenwerken, maar niet gemeenschappelijk gehuisvest zijn. Zorgverlening Bazel. Uit onderzoek (Welling et al., 1997) blijkt dat de wijkverpleegkundige in een gezondheidscentrum meestal gedetacheerd is vanuit de thuiszorgorganisatie en in 75% van de gezondheidscentra niet werkt voor de praktijkpopulatie van de huisarts, maar voor een geografisch afgebakend werkgebied.

Het gaat bij gezondheidscentra en hometeams niet zozeer om het delegeren van taken van de huisarts naar de wijkverpleegkundige, maar om de onderlinge samenwerking tussen alle deelnemende disciplines. Zorgverlening Bazel. 30 De thuiszorg werkt de laatste jaren in grootschalige eenheden met gespecialiseerde verpleegkundigen hetgeen betekent dat men de detachering van wijkverpleegkundigen in gezondheidscentra en hometeams vaker opzegt (Welling et al., 1997).

De wijkverpleegkundige heeft daarbij, volgens van der Most (2002), naast een verpleegkundige ook een specifieke, sociaal-psychologische, coördinerende en verwijzende taak. Van Linschoten en te Velde (1998, p. 5) spreken van ‘huisartsgerelateerd werken door de wijkverpleegkundige’ waarbij de term wordt gebruikt voor ‘alle activiteiten die betrekking hebben op de versterking van de eerstelijnszorg door middel van samenwerking tussen huisarts en wijkverpleegkundige’. Zorgverlening Puivelde.

Palliatieve Zorg Sint-niklaas

De wijkverpleegkundige hoeft geen directe zorg te verlenen, zij is hierbij voor de huisarts het aanspreekpunt van de thuiszorg. Het is mogelijk om deze vier elementen van zorg te combineren, bijvoorbeeld in een samenhangend zorgprogramma rond een specifieke doelgroep. De concrete invulling van het model is afhankelijk van de zorgvraag in de regio, aangezien deze de belangrijkste oorzaak is voor de werkdruk van de huisartsen en de thuiszorg - Zorgverlening Windham.

De voordelen van een wijkverpleegkundige in dienst van de huisarts komen vooral ten goede voor de huisarts, maar er is geen sprake van stimulering van de samenwerking met de thuiszorg. Een verpleegkundige in dienst van een huisarts heeft als belangrijke nadelen dat de thuiszorg wordt verzwakt (taakverarming van de wijkverpleegkundige in de thuiszorg), de samenwerking tussen huisarts en thuiszorg niet verbetert doordat er een extra functie tussenkomt en de continuïteit van zorg verslechtert (want er verschijnen meer mensen aan het bed) - Thuisverpleging Mariakerke.

Kies voor zorgverlening van Thuisverpleging Bornem (Klein Brabant)

Stap 1 tot 4

Palliatieve zorgen

Toedienen van insuline